Για να τεκμηριωθούν κατά τον καλύτερο τρόπο τα ανωτέρω αναγραφόμενα δεν εχουμε - πριν από την στοιχειώδη materia medica των αλάτων Schuessler που παραθέτουμε κατωτέρω - παρά να αναφερθούμε εν ολίγοις σε ορισμένα στοιχειώδη που αναφέρονται στο υπό έκδοση βιβλίο της Χριστιάνας Ι. Ευσταθίου “ΟΛΙΓΟΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΛΙΘΟΘΕΡΑΠΕΙΑ. ΝΕΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ”

Η θεραπευτική με τα άλατα Schussler θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί αντικείμενο τόσο σύνθετο όσο και απλό, ανάλογα με την οπτική γωνία θεωρησής της, αφού, πρακτικά, συμπεριλαμβάνει μόνο 12 απλά φάρμακα, των οποίων όμως σήμερα γνωρίζουμε πολύ καλά τον σύνθετο ρόλο τους στις βιοχημικές αντιδράσεις, που επισυμβαίνουν στο εσωτερικό των κυττάρων.

Δεν είναι του παρόντος να αναφερθούμε στα συγγράμματα και τις δημοσιεύσεις που έλαβαν χώρα σχετικά με αυτά τα άλατα και κυρίως από το γεγονός της απειροελάχιστης δόσης με την οποία χορηγούνται. Και από το ιστορικό ελάχιστα θα αναφέρουμε, αφού ο βασικός σκοπός αυτής της μικρής ανακοίνωσης είναι να δώσουμε μιά συνοπτική Materia medica των εν λόγω αλάτων ως επίσης και κατάλογο ωρισμένων από τα από 50/τίας εφαρμοζόμενα και χαρακτηριζόμενα ως βιοκαταλύτες.

Θα σταθούμε λίγο στην απειροελάχιστη δόση υπό την οποία χορηγούνται τα άλατα αυτά και θα προσπαθήσουμε να συνδέσουμε τον εμπειρισμό τους με την σημερινή πραγματικότητα.

Κατά τον Schussler, λοιπόν, η ανάγκη χορήγησης των ιστικών αλάτων (των αλάτων των απαραίτητων στους ιστούς όπως υποδηλεί η ονομασία τους) βασίζεται στο φυσιολογικό γεγονός ότι, η δομή και η ζωτικότητα, συγχρόνως, των οργάνων του ανθρωπίνου σώματος εξαρτώνται από μιά σχετικά απαραίτητη ποσότητα και σύνθεση ουσιών που προσαμόζονται με τα οργανικά συστατικά των οργάνων αυτών.

Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός της παρουσίας ανόργανων συστατικών, στα κατάλοιπα της καύσης των ιστών. Πράγμα το οποίον καταδεικνύει το πόσον είναι, οι ουσίες αυτές, απολύτως ουσιώδεις διά την ακεραιότητα της δομής και την λειτουργική δραστηριότητα των ιστών.

Έτσι, λοιπόν, παρακολουθώντας τις απόψεις του Schussler, που έζησε τον πρόπεραμένο και τον περασμένο αιώνα και που δίδασκε ότι η έλλειψη των αναγκαίων ποσοτήτων (όσο μικρές και νάναι αυτές) τών ουσιών αυτών, δύναται να προκαλέσει πλήρη αταξία στην μοριακή κινησή τους, πράγμα που προκαλεί την ασθένεια.

Δεν μπορεί, λοιπόν η υγεία να επανέλθει παρά αν αποκατασταθεί η ισορροπία με χορήγηση των ιδίων μεταλλικών αλάτων, με εκείνα που λείπουν.

Η άποψη αυτή δεν είναι παρά ο θεωρητικός θρίαμβος της βιοχημείας, της χημείας, δηλαδή, της ζωής και διατυπώθηκε πολλά χρόνια πριν η βιοχημεία τεκμηριώσει αυτές τις αλήθειες.

Γνωρίζουμε σήμερα καλά ότι η ισορροπία των ανοργάνων ουσιών πρέπει να διατηρείται μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού του κυττάρου, και αυτό γίνεται χάρη στις θεμελιώδεις ιδιότητες της κυτταρικής μεμβράνης, προκειμένου να διατηρείται σταθερή η οξεοβασική ισορροπία του οργανισμού.

Και παραμένοντας στο κύτταρο δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός των πολλαπλών αντιδράσεων που επισυμβαίνουν στο κυτταρικό επίπεδο. Αρκεί μόνον να επισημάνουμε ότι στο κύτταρο, μεταξύ των άλλων, επισυμβαίνει η τμηματική απελευθέρωση της ενέργειας που προκύπτει από τον μεταβολισμό των διαφόρων ουσιών. Ενέργεια που αν εκλύετο συνολικά θα κατέστρεφε το ίδιο το κύτταρο, και ότι ο έλεγχος αυτός της τμηματικής απελευθέρωσης της ενέργειας, καθίσταται δυνατός λόγω της υπάρξεως των ανοργάνων ουσιών, που με την μορφή καταλυτών κατευθύνουν όλες τις απαραίτητες βιοχημικές αντιδράσεις.

Δεν πρέπει, εξ άλλου, να λησμονείται ότι η χρήση των ισοτόπων επέτρεψε την αποσαφήνιση των προβλημάτων της κίνησης των ανοργάνων ουσιών ανάμεσα στα κύτταρα και της συμμετοχής τους στον ενδιάμεσο μεταβολισμό, για την σύνθεση των πιό πολυπλόκων οργανικών ουσιών. Όλα αυτά, λοιπόν, μας οδηγούν στο να θυμηθούμε το τεράστιο ενδιαφέρον της διακίνησης των στοιχείων του Νατρίου, του Καλίου, του Ασβεστίου, του σιδήρου, του Μαγνησίου, του Φθορίου, του Πυριτίου κλπ, μέσα στον οργανισμό.

Στην χρησιμοποίηση χαμηλών δόσων, εκτός των ανωτέρω, συνηγορεί και το πείραμα του Selye, ο οποίος με την καλσιφυλαξία κατέδειξε την βλαβερή ιδιότητα της προθεραπείας και της χορηγήσεως μεγάλων δόσεων μεταλλικών αλάτων, τα οποία, βεβαίως, δεν αποβάλλονται. Παγιώνονται και προξενούν πραγματική ιστική και κυτταρική σκλήρυνση, που εμφανίζεται με εκλεκτικές αποτιτανώσεις σε ορισμένα μέρη του οργανισμού.

Το αντίστροφο, λοιπόν, αυτής της λογικής, μας οδηγεί στο να στραφούμε στις απόψεις του Schuessler και να εφαρμόζουμε απειροελάχιστες δόσεις που ασφαλώς μπορουν να χαρακτηρισθούν ομοιοπαθητικές (χορηγούνται στην αραίωση 6x ή 1000 ng), που επιτρέπουν χωρίς κινδύνους προοδευτική αφομοίωση. Το σωστό αυτής της άποψης καταδεικνύεται και από τα συμπεράσματα της βιοχημείας των φλεγμονών.

Όταν ομιλούμε περί απειροελαχίστων δόσεων, ασφαλώς εννοούμε και τις ομοιοπαθητικές. Γιατί, άλλωστε, πολύ προ των ανακοινώσεων περί των αλάτων τα οποία ήταν μεν γνωστα, τα δημοσιοποποίησε όμως και τα κατέστησε πασίγνωστα ο Schussler, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Hahnemann είχε προείδει το ενδιαφέρον αυτών των ανοργάνων κυτταρικών φαρμάκων, εφαρμόζοντας ομοιοπαθητικές θεραπείες με το ασβεστίο, το άλας της θαλάσσης (Natr.mur.), το Κάλιο, το Πυρίτιο κ.ά., προετοιμάζοντας έτσι τον δρόμο γιά τα άλλα ιστικά άλατα.

Ομιλώντας περί των δόσεων πρέπει να διευκρινίσουμε ότι άλλο είναι το καθ΄αυτό ομοιοπαθητικό φάρμακο, το οποίον μπορεί να παρασκευασθεί και να χορηγηθεί σε διάφορες μορφές (σταγόνες, κάψουλες, σφαιρία,

φύσιγγες πόσιμες κλπ) κατά κανόνα μετά από εμβροχή (πράγμα που αναβιβάζει την αραίωση) και άλλο η χορήγηση ιστικών αλάτων, τα οποία παρασκευάζονται μόνον διά ανανεουμένης λειοτριβήσεως μέχρι την 6η δεκατιαία.

Πριν μπούμε στην κυρίως Materia medica των ιστικών αλάτων, θα επιχειρήσουμε ένα οδοιπορικό εξετάζοντας την φαρμακοκινητική ως προς την ποσότητος που φθάνει από αυτά στον οργανισμό

α) μετά λειοτρίβηση και
β) μετά εμβροχή:

Η διά λειοτριβήσεως αραίωση στα 6x δίδει στα 10gr λειοτριβήματος 1000 ng ουσίας. Εάν από αυτή την ουσία δόσουμε μιά δόση 1gr, τότε η ουσία την οποία λαμβάνει ο οργανισμός είναι της τάξεως των 100 ng. Εάν δοθεί σε κάψουλα του μισού γραμμαρίου, τότε η ουσία που λαμβάνεται από τον ασθενή είναιτης τάξεως των 50 ng. Εάν η κάψουλα είναι περιεκτικότητος 0,2gr τότε η ουσία που εμπεριέχεται είναι της τάξεως των. 20 ng (000000020gr)Από κεί και κάτω δεν συζητάμε γιά ιστικά άλατα. Αυτή, άλλωστε, είναι η ποσότης στην οποία εμπεριέχεται στα δισκία τα οποία παρασκευάζονται μόνον διά λειοτριβήσεως και αμέσου δισκιοποιήσεως.

Με παρασκευή διά δυναμοποιημένων διαλυμάτων και κατόπιν εμβροχή, τότε τα νούμερα αλλάζουν. Επειδή κατά κανόνα τα μεταλλικά άλατα είναι αδιάλυτα, ακολουθούμε την συνήθη διαδικασία της αραιώσεως διά λειοτριβήσεων μέχρι της 6ης δεκατιαίας [1χ10^-6]. Δηλαδή η περιεκτικότης σε ουσία είναι 1000 ng στα 10 gr. 1 gr από αυτά, ήτοι 100 ng ουσίας γίνεται διάλυση και δυναμοποίηση σε 100 gr διαλύματος. Δηλαδή στα 100 gr διαλύματος εμπεριέχονται 100 ng ουσίας. Με 1 gr από αυτό το διάλυμα (1 ng ουσίας) εμβρέχουμε 100 gr σκόνης, οπότε 1gr σκόνης εμπεριέχει 0,01ng. Έτσι κάψουλα των 0,5 gr περιέχει 0,005 ng και κάψουλα των 0,2gr σκόνης εμβρεγμένης σκόνης περιέχουν 0,002 ng (0,000000000002gr)

Και όλα αυτά υπό την προϋπόθεση ότι όλες οι εργασίες που έλαβαν χώρα κατά την παρασκευή, εγένοντο lege artis !!!

Έγινε ο λογαριασμός αυτός γιά να καταδειχθεί η διαφορά και επειδή σ΄ αυτά τα νούμερα οι ευαισθησίες και οι ανάγκες του οργανισμού έχουν πολύ μικρές αποκλίσεις χρειάζεται προσοχή, ευθύνη και προπαντός προσήλωση στην επιστήμη εκ μέρους τόσον του αναγράφοντος την συνταγή όσον και αυτού που θα την παρασκευάσει.

Αμέσως μετά, παρατίθεται η materia medica των αλάτων Schuessler, υπό την μορφή μιας πολύ συνοπτικής και στοιχειώδους πηροφορίας.

Για κάθε περαιτέρω πληροφορία μπορεί κάποιος να αποτανθεί στα ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ

** CALCAREA CARBONICA

Φάρμακο του οστικού ιστου. Δίδει την δύναμη στο κόκκαλο, προάγει την ανάπτυξη του περιοστίου και ως εκ τούτου την ανάπτυξη του οστού.

Κυρίως, μεγάλο βάρος δίδεται στην προσπάθεια για την θεραπεία των μικρών παιδιών που παρουσιάζουν επιβράδυνση της ανάπτυξης του οστικού των ιστού.

Βασικές, λοιπόν, ενδείξεις είναι:
** Ο ραχιτισμός που είναι η βασική ένδειξη.
Παιδικός υποσιτισμός στην δεύτερη παιδική ηλικία.
**..Τα κατάγματα: και κυρίως όταν αυτά αργούν να αποκατασταθούν.
Επιβράδυνση της οδοντοφυίας.

** CALCAREA SULFURICA

Βασικό φάρμακο στις επιμένουσες πυόρροιες, σε επίπεδο βλεννογόνων και των ορωδών περιοχών και άλλων περιπτώσεων όπως νευρικές καταστάσεις, εντερικές παθήσεις....
** Βρογχικός και ρινικός καταρρους
** Πυορροούσες φλεγμονές της κύστεως
** Δυσεντερίες
** Εξελκώσεις της κερατίνης στιβάδος

Φάρμακο του ινώδους ιστού, του γνωστού σήμερα δικτυο - ενδοθηλιακού συστήματος. Επίσης του περιοστέου, του σμάλτου των δοντιών καθώς επίσης και του επιδερμικού ιστού.

Το άλας αυτό παρουσιάζει ένα πολύ ευρύ ριπίδιο ενδείξεων και εφαρμογών. Έτσι έχουμε δράση του επί των:
** Ενδοκρινικού και νευροψυχικού συστήματος.
** Πεπτικού και ουροποιογεννητικού.
** Καρδιαγγειακού, αναπνευστικού και αισθητικών οργάνων, μύτη (π.χ.όζαινα), μάτια (π.χ. καταράκτης), αυτιά (π.χ. ωτοσκλήρυνση).
** Επίσης στο κινητικό σύστημα και στις δερματικές παθήσεις

** FERRUM PHOSPHORICUM

Ο Σίδηρος παίζει θεμελιώδη ρόλο μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό και χάρη σ’ αυτόν η αιμοσφαιρίνη εκπληρώνει τον προορισμό της ως μεταφορέας του οξυγόνου.

Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με τον τρόπο αφομοιώσεως του σιδήρου από τον οργανισμό, θα πούμε μόνον ότι η αφομοίωση αυτή λαμβάνει χώρα στα υψηλά επίπεδα του πεπτικού συστήματος (πρακτικά στο στομάχι και το δωδεκαδάκτυλο) από όπου κατευθύνεται στο ήπαρ μέσω της πυλαίας φλεβός και καθώς είναι φανερό, ο ιονισμός του που είναι αναγκαίος, επισυμβαίνει με το υδροχλωρικό οξύ του στομάχου.

Ο οργανισμός παραλαμβάνει, λοιπόν, σίδηρο από τα αποθέματα, όχι για κατανάλωση, γιατί αυτό είναι πρακτικά αδύνατον, αλλά να τον μεταχειρισθεί αποκλειστικά για:
* επεξεργασία των ενζύμων (καταλάσες και φεροξυδάσες)
* και ως καταλύτης των κυτταρικών οξειδώσεων (κυττόχρωμα α, β και γ), κυττόχρωμα χρωστικής: μυοσφαιρίνη και κυρίως αίμοσφαιρίνη.

Βασικές ενδείξεις αποτελούν οι:
** Υποσιδηρώσεις:
** Αναιμίες όλων των ηλικιών
** Υπόχρωμος αναιμία
** Εγκυμοσύνη, γαλουχία
** Η γαστρική Αχυλία των ενηλίκων μπορεί να συνδεθεί με την αναιμία των γαστρεκτομηθέντων.
** Σε όλες τις πρωτογενείς φλεγμονές κλπ.

** KALI MURIATICUM

Είναι το άλας που ευρίσκεται σε στενή σχέση με την ινική. Κάθε διαταραχή που μπορεί να επισυμβαίνει μέσα στον κυτταρικό μηχανισμό από αυτό το άλας , ακολουθείται απ΄ένα ινώδες εξίδρωμα. Απαντάται στα διφθεριτικά εξιδρώματα.

Το άλας αυτό χορηγείται:
** Στις δυσεντερίες.
** Στην πνευμονική φλεγμονή με ινώδες εξίδρωμα.
** Στις οξείες διηθήσεις τω λεμφικών αδένων.
** Στις δερματικές παθήσεις με διηθήσεις που συνοδεύονται ή όχι από φυσαλίδες , ακόμη και ερυσίπελας.
** Σε ρευματικές παθήσεις με δυνατούς πόνους.
** Είναι από τα βασικά φάρμακα των τραυματισμών, των εγκαυμάτων, της νεφρίτιδος, της λευκωματουρίας.
** Χορηγείται με επιτυχία στον έρπητα ζωστήρα και στον απλό έρπητα κλπ.

** KALI PHOSPHORICUM

Είναι απαραίτητο κατά τον σχηματισμό των ιστών. Ευρίσκεται, λοιπόν σε όλους τους ιστούς των ζώων και κυρίως στον εγκέφαλο, τα νεύρα, τους μύς και τα ερυθρά αιμοσφαίρια, όπως επίσης και σε όλα τα υγρά.

Έχει αντισηπτικές ιδιότητες και χορηγείται:
* κατά της απώλειας της ζωτικότητος
* προλαμβάνει τον μαρασμό (βασικό χαρακτηριστικό αυτού του φαρμάκου)
* μελαγχολική διάθεση, μεγάλη ατολμία
* άγχος, φόβος, νοσταλγία
* πόνοι με αίσθηση παράλυσης, μυϊκή εξάντληση.

Μπορεί, λοιπόν, να χαρακτηρισθεί το φάρμακο των νευρικών, των ευαισθήτων και των συνεσταλμένων ανθρώπων.

* Επίσης από τις βασικές ενδείξεις πρέπει να αναφέρουμε:
Συγκοπτική τάση, αϋπνία, δύσοσμη διάρροια κλπ.

** KALI SULFURICUM

Θεωρείται το λειτουργικό φάρμακο της επιδερμίδος και των επιθηλιακών κυττάρων

Ευρίσκεται, κυρίως, στα επιφανειακά στρώματα του καλυπτηρίου ιστού. Δηλαδή στην επιδερμίδα και τους βλεννογόνους. όμως επίσης και στα ερυθρά αιμοσφαίρια. Από τις εφαρμογές του μπορούμε να αναφέρουμε:
* την ψωρίαση, το έκζεμα.
* Την σμηγματόρροια, το δερματικό επιθηλίωμα.
* Ρινοφαρυγγίτιδες
* Κυνάγχη με απόχρεμψη κίτρινη.
* Μύτη βουλωμένη , απώλεια οσμής κλπ.

Η φωσφορική μαγνησία αποτελεί καθ΄ολοκληρίαν μέρος των νεύρων και των μυών και συναντάται και στους ιστούς.

Έλλειψη ή διαταραχές του μορίου της, μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις επί των μυϊκών ινών.
* Κανονικά είναι το φάρμακο κατά των σπασμών, της κράμπας και των επαναλαμβανομένων συσπάσεων.
* Χρησιμοποιείται με μεγάλη επιτυχία στα νεύρα μετά από νευρώσεις της μορφής που απαντώνται στις μέρες μας.
* Προσφέρει μεγάλη βοήθεια στις νευραλγίες με αίσθηση πόνου.
* Επίσης ανταποκρίνεται πολύ καλά στις χρόνιες βρογχίτιδες, στην δυσπεψία, στην πυελίτιδα κλπ.

* Είναι το γνωστό μας χλωριούχο νάτριο, και δεν πρόκειται παρά γιά το κοινό αλάτι ή αλλοιώς αλάτι του φαγητού.

Ευρίσκεται παντού στην φύση σε μεγάλες ποσότητες με μεγαλύτερη αυτή που προκύπτει από την εξάτμιση του θαλασσίου νερού.

Είναι κρυσταλλικό άχρουν και ένα του γραμμάριο περιέχει 0,6 γραμμάρια χλωρίου και 0,4 γραμμάρια νατρίου.

Από τις πειραματικές πραγματογνωμοσύνες του Loeb, γνωρίζουμε ότι τα κύτταρα των διαφόρων ιστών, απούσης της φυσικής ποσότητος νατρίου και ασβεστίου, καταστρέφονται αμέσως.

Γνωρίζουμε, επίσης, ότι οι φυσικές τιμές αυτών μετάλλων είναι 100 μόρια νατρίου, 2,2 μόρια καλίου και 1,5 μόρια ασβεστίου.

Πρέπει να αναφέρουμε ότι τα άλατα αυτών των μετάλλων ευρίσκονται εν διαλύσει μέσα στα ενδιάμεσα υγρά και το εσωτερικό των κυττάρων, όπου διακινούνται με ένα είδος οσμώσεως διά της κυτταρικής μεμβράνης, και προς τα οποία, κύτταρα,ουσιαστικά είναι ξένα.

Πρέπει, επίσης, να γνωρίζουμε ότι το NaCl είναι ο ρυθμιστής της οσμωτικής πιέσεως, διότι κάθε διαταραχή της ισορροπίας των υγρών, επιφέρει και ηλεκτρολυτική διαταραχή η οποία δεν είναι πάντοτε αντισταθμιστιική, αλλά το αντίθετο.

Δεν θα υπεισέλθουμε εδώ σε περισσότερες λεπτομέρειες, διότι θα εχρειάζοντο πολλές δεκάδες σελίδων. Σήμερα, καθώς το είπαμε από την αρχή θα ασχοληθούμε μόνον με τα στοιχειώδη περί των αλάτων Scuessler. Τις μεγάλες λεπτομέρειες, αφήνουμε να τις μετέλθουμε στο υπό έκδοση βιβλίο μας.

Στο σημείο αυτό όμως και πριν, επιγραμματικά, ομιλήσουμε περί των ενδείξεων, θα πρέπει να συνοψίσουμε ότι:

Το φωσφορικό νάτριο απετέλεσε πάντοτε το φάρμακο για τις ασθένειες που χαρακτηρίζονται από υπεροξύτητα.

Στην περίπτωση αυτή τα απεκκρίματα του οργανισμού είναι όξινα. Έτσι έχουμε μεγάλη έκκριση στομαχικών υγρών (HCl), όξινα ούρα, ιδρώτα, διάρροια, εμέτους κλπ.

Θα χορηγηθεί, λοιπόν, σε πριπτώσεις όπως:
* Δυσπεψίες, δυσφαγίες, αεροφαγίες συνοδευόμενα από πύρωση
* Ρευματισμοί και ουρική αρθρίτιδα
* Οξαλουρία κλπ. 

**NATRUM SULFURICUΜ

Διευκολύνει την αποβολή της υπερβολικής οργανικής υδατικής περίσσειας του οργανισμού, αποβάλοντας ταυτοχρόνως αριθμό ουσιών στενά συνδεδεμένων με διαταραχές του μεταβολισμού του ύδατος. Αποτέλεσμα αυτού, λοιπόν, είναι ότι οι διαταραχές στην λειτουργία αυτού του άλατος να επιβραδύνουν την αποβολή αυτών των ουσιών, αφού η δράση του επιτελείται στο επίπεδο των αιμοφόρων αγγείων, του ήπατος, του δέρματος, των νεφρών και του παγκρέατος.

Οι ενδείξεις του, λοιπόν, επικεντρώνονται σ΄ένα μεγάλο κατάλογο από τον οποίο θα αναφέρουμε:
* την χολαγγειίτιδα και την χολοκυστίτιδα.
* Το άσθμα και την χρονία βρογχίτιδα.
* Την ηπατική συμφόρηση.
* Την χρονία νεφρίτιδα κλπ.

Στοιχείο λίαν αξιόλογο γιά το ανθρώπινο σώμα, αφού η συνολική του τιμή ξεπερνά τα 7 γραμμάρια.

Το πυρίτιο αποτελεί μέρος του συνδετικού ιστού: μαλλιά, νύχια, δέρμα. Η δράση του επί του εγκεφάλου, του μυελού και των νεύρων, εξηγείται από την δράση του επί του συνδετικού και του δίκτυο-ενδοθηλιακού συστήματος, όπως και η ανάπτυξη των οστών, τοποθετείται στην επίδρασή του. Επενεργεί, επίσης, επί του λεμφικού συστήματος.

Έχει διαπιστωθεί ότι το πυρίτιο δεν αποτελεί ολιγοστοιχείο, αλλά ένα συστατικό στοιχείο, λίαν αξιόλογο, του ανθρωπίνου σώματος.

Το βρίσκουμε σε ικανοποιητικές ποσότητες στο φυτικό βασίλειο και κυρίως στην ιππουρίδα, τα ζωύφια (εγχυματόζωα, ένυδρα πρωτόζωα, διάτομα) και τα ανώτερα ζώα.. Τέλος πρέπει να επαναλάβουμε ότι το πυρίτιο αποτελεί μέρος όλων των ιστών και δεν αποτελεί υπερβολή όταν λέμε ότι το ανευρίσκουμε, κυρίως, στα νύχια, τα μαλλιά και το δέρμα.

Ο οργανισμός, φυσιολογικά, έχει ανάγκη από 20 έως 30 mg ημερησίως τα οποία παρέχονται από διάφορες τροφές, όπως τα λαχανικά τα φρούτα, οι ζωϊκοί ιστοί, το νερό, το γάλα.

Από τις θεραπευτικές ενδείξεις του πυριτίου, αναφέρουμε επιλεκτικά μερικές:
* Διαπύηση. Βασικό φάρμακο από την στιγμή που η διαπύηση έχει διαπιστωθεί.
* Εξελκώσεις. Το καλύτερο φάρμακο επί των απλών ελκών.
* Κριθαράκι.
* Επίμονοι νευραλγίες.
* Χρονία βρογχίτιδα με άφθονη απόχρεμψη κλπ.

ΙΣΤΙΚΑ ΑΛΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

Όπως παραπάνω είπαμε, πλέον των υπό του Schuessler καθορισθέντων ιστικών αλάτων, υπάρχει και άλλη μία σειρά, αλάτων επίσης, που αποτελούν συστατικά των ιστών και η δυναμοποίηση υπό την οποία χορηγούνται, (6x) δίδει την δυνατότητα συνδιασμού με την ομοιοπαθητική θεραπεία και την συμπτωματική βοήθεια στην καθημερινότητα.

Παρασκευάζονται επίσης με λειοτρίβηση και χορηγούνται σε όλες τις ομοιοπαθητικές μορφές. Κυρίως σε δισκία και σκόνη (κάψουλες)